Şu hayatta insanın en düşebileceği en sıkıntılı durumlardan biriside şüphesiz kararsızlıktır. İnsanı hayatta en çok yıpratan en çok strese düşüren şey kararsızlıktır. Hele birde şu durumda isek durum çok vahim. En temel duyabileceğiniz cümle şu “Ben A demiştim ama B daha güzelmiş ama C ye de şans vermek isterim.” Oysaki hayat öyle mi evet var ya da hayır hayat belkiyi kabul etmez. Buda bizlerin verdiği emeği çabayı çöpe atmak yada bir işi başlayamamak gibi durumlar olabiliyor ve insanı durduk yere sinir stres ediyor. Son 100 yıl içinde doğan insanların çoğunda bu durum söz konusu hele birde böyle kişilerin üst mevkilere geldiğini düşünün diğerlerinin vay haline. Karar veremeyen insan ne istediğini bilmeyen insandır benim gözümde şimdi şöyle diyebilirsiniz sen hiç kararsızlıkta kalmadın mı ? Kaldım tabi ki ama her yaptığı en basit çözüm durumu analiz etmek eğer 2 dakika içinde karar veremezsem yazı tura atarım. Bu durum çok uzun zaman önce dinlediğim bir semineri aklıma getirdi. (Ahmet Şerif İzgören – Avucunuzdaki Kelebek) 🙂

Eğer dinlemeyenleriniz var ise mutlaka dinlemesini tavsiye ederim bakış açınızı değiştirecek türden. Alice Harikalar Diyarında (inanılmaz bir yönetim kitabıdır kitabın kimin tarafından yazdığını araştırın derim 🙂 ) kitabından bir alıntı,

Ormanda bir tavşanın peşinden koşar alice, yol ikiye ayrılır, tavşan durur alice de durur. Alice tavşana bişey sorar; hangi yoldan gideyim diye. Tavşanın verdiği cevap benim bu güne kadar duyduğu en iyi cevaptır; “nereye gideceğini bilmiyorsan hangi yoldan gittiğinin hiçbir önemi yok” der tavşan.

Bence birazda sıkıntı herkesin mükemmeliyetçi olamaya çalışmasından sanırım. Çok temel bir sorun bence eğitim sisteminden midir yoksa başka bir sebepten mi bilmiyorum ama insanlara birşeyin mükemmel olabileceğini inandırmışlar. Ancak bence herkesin unuttuğu bişey var insanlar hataları ile bişeyler öğrenebileceği unutuyorlar. Şimdi düşündüm de bu sorunun nedenini buldum sanırım. Bugüne kadar insanlara kimse fikrini sormamış ne olmak istiyorsun ne yapıcaksın hedeflerin ney kimse bunu sormamış. Herkese adına sürekli karar veren bir sistem içinde yaşamaya devam edersek eğer başlayan ilk şey KARARSIZLIK değil zamanla korkuda olucaktır ve korku olduğunda  herkes yönetmeye çalışır (Sanırım içinde bulunduğumuz duruma denk geliyor 🙁 ) . Herkese güzel kararlı günler 🙂